"เรือจ้าง"

ทุกครั้งในวันไหว้ครูจะได้ยิน บทสวดสรภัญญะจากนักเรียน/นักศึกษาเป็นประจำทุกปี ครูจะจดจำบทสวดสรภัญญะมาตลอด นับตั้งแต่เป็นนักเรียน นักศึกษา และเป็นครูของพวกเราทุกคน
“ปาเจรา จริยา โหนติ คุณฺตตรา นุสาสกา “
ข้าขอประณตน้อมสักการ บูรพคณาจารย์ ผู้กอรปเกิดประโยชน์ศึกษา
ทั้งท่านผู้ประสาทวิชา อบรมจริยา แก่ข้าในการปัจจุบัน
ข้าขอเคารพอภิวันท์ ระลึกคุณอนันต์ ด้วยใจนิยมบูชา
ขอเดชกตเวทิตา อีกวิริยะพา ปัญญา ให้เกิดแตกฉาน
ศึกษาสำเร็จทุกประการ อายุยืนนาน อยู่ในศีลธรรมอันดี
ให้ได้เป็นเกียรติเป็นศรี ประโยชน์ทวี แก่ข้าและประเทศไทยเทอญ
ปัญญา วุฑฒิ กเร เต เต ทินโนวาเท นมามิหํ
จากคำว่า “ เรือจ้าง“ ที่ใช้เปรียบเทียบกับครู จนตัวเองต้องกลายมาเป็นลำเรือ ที่ต้องถ่อต้องพาย พาเด็ก ๆ อย่างพวกเราผู้เป็นอนาคตของชาติ ไปถึงฝั่งหนึ่งให้ได้นั้น มันทำให้ครูได้รู้ ได้เข้าใจอะไรๆมากขึ้น แม้จะยังไม่ใช่ทั้งหมดก็ตาม
ครูก็ยังเป็นครู ความรู้สึกที่ดีที่สุดของการเป็นลำเรือในวันนี้ ไม่ใช่ความหวังในตำแหน่งทางวิชาการ ไม่ใช่เพราะต้องการให้พวกเรายกมือไหว้ ไม่ใช่เพราะมีคนมาให้เกียรติด้วยคำพูดที่ปั้นไพเราะเสนาะหู แต่คือ การได้ให้โอกาสทาง“ปัญญา” กับพวกเราที่ครูมีความรู้สึกรักและผูกพัน